یادداشت بردیا طهماسبی

        یکی از بهترین آثاری که در توصیف تنهایی، تاثیر انسانها بر تنهایی و نتیجه‌ی تنهایی بر شخص می‌پردازه و چنان قلم روان و گیرایی داره سوسه‌کی توی این کتاب که کتابو زمین نذاشتم.
برعکس همیشه که میاد با طنز عجیب و بامزه‌اش اجتماع تلخ اون دوران رو روایت می‌کنه، اینجا تنهایی رو با قلمش روایت کرد از منظر دانشجویی که پیش یه سنسی(استاد) می‌ره و ازش یاد می‌گیره...
و بحث اصلی اونجاس که چرا استادی که همیشه میره پیشش، آنقدر عبوس و افسردست؟؟