یادداشت زهرا عباد

        #یادداشت_کتاب 
#طولانی‌ترین_آواز_نهنگ
خواندن یک کتاب درباره زن بارداری که پس از زایمان به کما می‌رود در روز‌های آخر بارداری، کمی غیرعادی و سنگین بود، اما از آن‌جا که مدت‌هاست این کتاب را خریده بودم و جلوی چشمم بال‌بال می‌زد، دیشب در یک عملیات انتحاری از ۱۲ شب تا ۵ صبح یک نفس خواندمش. خواندن کتاب با چراغ‌قوه در شب‌های گرم تابستان که به هیچ روشی نمی‌شود دمای هوا را برای خوابیدن مطلوب کرد، روش مناسبی برای وقت‌گذرانی و رساندن شب به صبح است!

داستان کتاب درباره دختری به نام الا است که احتمالا حدود ۹ یا ۱۰ سال دارد و در همان فصل‌های اول، مادر باردارش که برای زایمان به بیمارستان رفته، پس از به دنیا آوردن بچه به کما می‌رود و دچار زندگی نباتی می‌شود. البته واضح است که به عنوان یک کتاب نوجوان پایان خوشی دارد و مادر در صفحه آخر کتاب به هوش می‌آید که به نظر من پرداخت بسیار کمی داشت و تا حدی مصنوعی و نچسب بود، انگار یک نویسنده دیگر این صفحه پایانی را نوشته بود!

نکته خواندنی کتاب در روند داستان است. اتفاقاتی که برای الا در طول کتاب می‌افتد و تغییراتی که در روابطش با ناپدری و دوستانش رخ می‌دهد. همه این‌ها می‌تواند کتاب را یک انتخاب خوب برای نوجوان کند. نثر روان کتاب و سن پایین شخصیت اصلی حتی می‌تواند کتاب را برای پرخوان‌های دبستان ۲ هم مناسب جلو دهد. اما...

یک امای بزرگ این وسط وجود دارد. آن هم تفاوت فرهنگی بزرگ بین دنیای ما و غربی‌هاست!
اولین قسمتی که باعث شد موقع خواندن کتاب حس کنم با سر توی دیوار رفته‌ام، بیان چگونگی ازدواج مادر و ناپدری در همان فصول اول کتاب است. "مادر که فهمید باردار است، جک و مامان خانه‌هایشان را فروختند تا در یک خانه زندگی کنند و بعد هم ازدواج کردند!"
قسمت بعدی صحبت از مست شدن ناپدری در یک بخش کتاب است و نوشیدنی‌های زیادی که می‌خورد. جالبی قضیه این‌جاست که ارشاد روی اسم مشروب حساس است طوری که در جایی از کتاب شخصیت می‌گوید بگذار برایت نوشیدنی سکنجبین بیاورم!!! و بعد ناپدری با همین سکنجبین مست می‌شود!!! اما هیچ حساسیتی روی مساله بچه‌دار شدن قبل از ازدواج وجود ندارد!
یک بخش دیگر هم صحبت‌های مادر و دختر در همان فصل اول درباره زایمان است. تمرین تنفس موقع زایمان، گفتن از درد زیاد هنگام زایمان و چیزهایی از این قبیل که می‌تواند برای کودک ناآشنا، سوال‌برانگیز باشد.

در نهایت کتاب را به چه سنی می‌شود پیشنهاد داد؟ به نظر من اگر نوجوانی شرایط مشابهی دارد، یعنی بیماری عضو خاصی از خانواده یا داشتن ناپدری و ... و بالای ۱۶ سال سن دارد، می‌شود به عنوان کتاب درمانی پیشنهاد داد. در غیر این صورت به دلیل حجم غم کتاب و موارد ذکرشده در بالا، برای کودک و نوجوان سنین پایین اصلا مناسب نیست.