یادداشت زهرا

                من این کتاب را آنقدر که باید و به اندازه بقیه کتاب هایی که از یالوم خوانده ام دوست نداشتم. هرچند گمان کنم این روش درستی برای شروع یک متن درباره یک کتاب نباشد! 
در این کتاب یالوم سعی کرده بر نقش شفابخش صداقت و اصیل بودن در ارتباط درمانی تمرکز کند. شخصیت هایی که با هم مرتبطند، هر یک داستان هایی متفاوت و موازی دارند که البته در پس چالش ها و دغدغه هایشان موضوعات مشترکی وجود دارد. قلم یالوم در این داستان هم روان و گیرا است، و دوراهی های اخلاقی و احساسی که شخصیت ها با آن دست و پنجه نرم می کنند، جذاب است. با این حال، اگر به دنبال عمق و پیچیدگی های فلسفی، یا ظرافت هایی از جنس درون کاوی های انسانی و ارتباطی می گردید، احتمالا این کتاب شما را زیاد قانع نخواهد کرد. چیزی که مثلا در وقتی نیچه گریست، درمان شوپنهاور یا حتی مامان و معنی زندگی یالوم می توان آن را احساس کرد.