یادداشت زهرا عباسپور

        کاش بیشتر از پنج ستاره داشتم، قد یک آسمان ستاره که نه به اندازه ی یک کهکشان ستاره برای این کتاب کنار میگذاشتم... وقتی نسخه ی فیزیکی کتاب را بغل می کردم انگار که همه ی دوست داشتنی های دنیای آرزوهایم را به سینه چسبانده ام...من شهید انسان هایی هستم که با ارزش هایشان پیش می روند، هزینه می دهند، مسئولیت می پذیرند و نشان می دهند می شود ایستاده بود حتی در غبار... مدتی هست که درگیر بهیار صنعت شده ام...پر از امید واقعی، بی نهایت زنده و پر از حس خنکی، شبیه حس تنفس اکسیژن پس از تنگی نفس!