یادداشت زهرا ساعدی

        من از خواندن نمایشنامه لذت نمی‌برم و معمولا رمان یا داستان کوتاه را ترجیح می‌دهم اما این نمایشنامه برایم متفاوت بود و از خواندنش لذت بردم. مرگ و دختر جوان سه شخصیت دارد و در دوران پسا دیکتاتوری کشوری بی‌نام می‌گذرد که شخصیت زن مردی غریبه که به خانه‌اش آمده را می‌شناسد و متوجه می‌شود همان شکنجه‌گرش بوده و تصمیم می‌گیرد خودش عدالت را اجرا کند. به نظرم شخصیت‌ها به خوبی پرداخت شده‌اند و به راحتی می‌توان خود را جای آنها گذاشت: زن که سختی کشیده و دنبال عدالت است، مرد که نگران دموکراسی شکننده است و مرد شکنجه‌گر که نگران دوران پسادیکتاتوری و افشای هویتش است و میلیون‌ها نفر مثل او وجود دارند. به جز نمایشنامه تکلمه آخر به قلم آریل دورفمان هم خواندنی بود. ضمنا فیلمی براساس همین نمایشنامه به کارگردانی رومن پولانسکی ساخته شده که دیدنش را توصیه می‌کنم.