یادداشت زهرا ساعدی

        آسترید لیندگرن نویسنده‌ی شناخته شده‌ی سوئدی در ادبیات کودک است که بارها شنیده بودم فلان کتاب جایزه‌اش را برد یا داستان‌هایش چه زیبا هستند. من در بچگی کتابی از او نخوانده بودم و درحالی که همه کلی با «پی‌پی جوراب بلند» خاطره داشتند، اسم کتاب مرا یاد «بابا لنگ دراز» می‌انداخت که کتاب موردعلاقه‌ام بود.
دیروز چند ساعتی بیکار بودم و تصمیم گرفتم این کتاب را بخوانم. کتاب درمورد امیل، پسر شیطان و آتش‌پاره‌ای است که بازیگوشی‌هایش همه را به ستوه آورده و تقریبا هر کاری می‌کند تبدیل به الم شنگه می‌شود. اول چندان از کتاب خوشم نیامد چون از بچه‌های شیطان و آتش‌پاره خوشم نمی‌آید اما جلوتر چندباری از دستش خندیدم و در نهایت یکی از دیالوگ‌ها با پدرش حسابی سرکیفم آورد. تصمیم گرفتم در مواقع بی‌حوصلگی باز هم از لیندگرن کتاب بخوانم و در دنیای کودکی غرق شوم.