یادداشت khatib

        می توانم بگویم ارمیا برای من یک "اولین" بود. البته نه اولین کتاب یا رمانی که خواندم.
بعلاوه ارمیا برای من یک بهترین هم بود. اما نه بهترین کتابی که خواندم (چون بعدش کتاب هایی خواندم که به نظرم آن هم بهترین بوده.) 
در واقع ارمیا برای من، اولین، بهترین کتابی بوده که خوانده ام. 
اولین، بهترین شخصیتی که در دنیای داستان ها شناخته ام، ارمیا بوده.
همین باعث شده که ارمیا را، چند وقت یکبار تورقی بکنم و دوباره قسمتی را بخوانم و چیز جدیدی از تویش کشف کنم و نگذارم این داستان از خاطرم برود.
هنوز هم اگر  از من بپرسند بهترین کتابی که خوانده ای چه بوده؟ بدون مکث می گویم ارمیا! و بعدش البته توی ذهنم اسم هزار کتابِ بهترینِ دیگر ردیف می شود. اما طعم اولین، بهترین کتاب چیز دیگری است. پس کتاب های دیگرِ توی ذهنم را عقب می زنم و  می گذارم ارمیا همچنان در اوج باشد.