یادداشت آرش میراحمدیان

        کتاب‌های زیادی نیستن که آدم رو مجبور به فکر کردن بکنن. حالا کتاب‌هایی که اینطوری‌‌ان هم کم پیش میاد که تو رو هم درگیر داستان کنن و هم یه سری فکرهای مختلفی رو توی سرت بندازن که تا چند روز فحش بدی به نویسنده بابت یادآوری همچین حقایقی که منجر به مرور خاطرات گذشته و پیش‌بینی آینده‌های احتمالی شدن. درک یک پایان از این کتاب‌هاس. اگه ترجمه بهتری داشت شاید خیلی دل‌نشین‌تر هم می‌شد.