یادداشت شهاب سامانی

        کتاب خیلی خیلی درخشان شروع شد، خوندن در مورد اسطوره‌های ماقبل تاریخ و پیوند اون‌ها با اسطوره‌های ادیان برای من بسیار جذاب بود. نکته ی مهم دیگر کتاب این بود که تقریبا جامع بود و تمامی جوامع رو در بر می گرفت و محدود به اروپا نشد. البته خب خبری از ایران نبود، به جز اون کلیشه ی همیشگی عشق گوته به حافظ. مثلا به نظر من جا داشت که به شاهنامه هم پرداخته بشه که نشد. 
تمام مدتی که کتاب رو می خونید انگار در حال دیدن یک مستند هستید. نویسنده مدام سفر می کنه، قصه میگه و تصویر می سازه و این باعث میشه که کتاب به یک تاریخ نگاری خشک و آکادمیک تبدیل نشه.