یادداشت MBVPDR

        اسکار، ریزه مردی با طبل حلبی که در سه سالگی رشد را رها میکند تا جهانِ بزرگسالان را به تمسخر بگیرد. در پسِ طبل زدن های وسواس گونه اش، تاریخِ پرتلاطمِ اروپا را میبینیم: از جنگ جهانی تا فروپاشیِ اخلاقیِ جامعه ای که اسکار آن را "کوتوله های قدرت طلب" میخواند. گراس با روایتی هذیانی و نمادین، مرزهای واقعیت و جنون را محو میکند و ما را با این پرسش رها میکند: آیا دیوانگی، واکنشی عاقلانه به جهانی دیوانه نیست؟ طبلِ اسکار، صدای اعتراضِ همهٔ کوچک مانده هایی است که از بلوغِ مصلحتی سر باز زده اند.