یادداشت محمدصالح سلطانی

        بعد از #رهش ناامیدکننده‌اش، #رضا_امیرخانی به همان مسیری رجوع کرده که از او انتظار داشتیم. کتاب جدید، از هر زاویه و منظری که نگاهش کنیم، دوست‌داشتنی است و در مقایسه با کتاب قبلی، برای نویسنده‌اش یک بازگشتِ دلپذیر به حساب می‌آید. #نیم_دانگ_پیونگ_یانگ که حاصلِ دوبار ماجراجوییِ امیرخانی در سرزمین مرموزِ کره‌ی شمالی است، کتابی سرزنده است. روایت خلاقانه‌ای دارد و توصیفات عمیقی که مخاطب را به مواجهه‌ای صریح و صادقانه با "انسانِ کره‌ی شمالی" دعوت می‌کند. 

امیرخانی در این کتاب هم مثل #داستان_سیستان و #جانستان_کابلستان، کاراکترِ بازیگوش خود را حفظ کرده و با جست‌وخیزهایش در میانِ آدم‌های صورت‌سنگیِ حزبِ کارگرانِ #کره_شمالی، داستان می‌سازد و اتفاق می‌آفریند. در کنار این ماجراها، سوزنی هم به حکمرانانِ ایرانی می‌زند و از دلِ تجربه‌ی کره‌ی شمالی، درس‌هایی برای مواجهه با محدودیت‌های بین‌المللی بیرون می‌کشد و البته تصویر بدونِ روتوشی از "تحریم" و همه‌ی زشتی‌هایش پیش چشم مخاطب می‌آوَرَد.

توضیحات و نکات مفصل درباره‌ی کتاب جدید #امیرخانی بماند برای یادداشتی که امیدوارم به‌زودی آماده شود. درباره‌ی این کتاب، باید بیشتر از این‌ها صحبت کنیم. عجالتا اما اگر قلمِ امیرخانی را دوست دارید، تجربه‌ی خواندنِ "نیم‌دانگ پیونگ‌یانگ" را از دست ندهید.