یادداشت زهرا صلحدار

        امروز غروب شروعش کردم و نتونستم زمین بذارمش.
قلم اریک امانوئل اشمیت  گیرا، اعتیادآور و اسرارآمیزه مثل اسم این نمایشنامه‌اش.
داستان‌پردازیش انقدر هیجان‌انگیزه که یهو یه جایی شوکه‌ات می‌کنه در حالی که قبلش فکرشم نمی‌کنی.
درست شبیه کتابای دیگه‌ای که ازش خوندم. یادمه انقدر نمایشنامه‌ی مهمان‌سرای دو دنیا رو دوست داشتم که چند وقت پیش دوباره خوندمش. 
دیالوگ‌ها انقدر واقعی و به جا هستن که تو دلت کلی تحسینش می‌کنی.