یادداشت نرگس🐚

        ■ قبل از هرچیز، یک نکته‌ای رو باید بگم. من اصلا به اینکه "همه باید متن‌های نخبگانی بخونن؛ هر متنی جز متن‌های فلان نویسنده روسی یا فلان روشنفکر پست‌مدرن آمریکایی پَست و بی‌ارزش هستن و..." باور ندارم. منتها از اون طرف به شدت معتقدم همچین متن‌هایی رو هیچ‌کس نباید بخونه. خصوصا نوجوان‌ها.
■ موقعی سراغ این کتاب رفتم که فکر می‌کردم مو لای درز لیست‌ها و گزارشات کتابی نیویورک‌تایمز نمی‌ره. نسخه فارسی رو بعد از چند فصل رها کرده بودم. گفتم شاید اصل ماجرا در نسخه انگلیسی باشه. عملا هیچ خبری نبود. یعنی بودها منتها چیزی که ارزش خبر شدن رو داشته باشه، نبود. این کتاب رو هم نتونستم کامل بخونم.
■ کتاب به شدت زرد و کلیشه‌ای است. هیچ‌چیز عمق نداره خصوصا شخصیت‌ها، به ویژه شخصیت‌ مرد اصلی. کل سوراخ‌سنبه‌های محتوایی و فرمی هم با ملات اروتیک پوشانده شده. عملا درحد اکثر داستان‌های اپلیکیشن Wattpad و چیزهای شبیه اونه.
■ متوجهم گاهی دل آدم یه داستان ساده و گوگولی عاشقانه می‌خواد که فقط ذهن آروم بشه. منتها به نظرم می‌شه اون موقع هم نویسنده‌ و متن‌های بهتری پیدا کرد.
■ یه رشته متن کوتاه نوشتم درمورد کتاب خانم هوور و امثالهم. از کانال تلگرامم قابل دسترسی هست.