یادداشت بابک قائدنیا

        📎 دو اثر از رومن گاری را قبلا خوانده بودم، «زندگی پیش رو» و «خداحافظ گری کوپر». 
به نظر من این اثر بهتر از دو دیگر بود. لیدی ال شخصیتی پیچیده‌ای دارد که معجونی از شور جوانی و عشق رمانتیک و همچنین واقع‌گرایی تلخ دوران پیری است. شخصیت‌پردازی قوی نویسنده برای او، باعث می‌شود که خواننده با او هم‌ذات‌پنداری کند و درک عمیق‌تری از تحول شخصیتی او داشته باشد. در این سه اثر که خواندم، می‌توان همان عناصر مشترک، از جمله طنز تلخ، نقد اجتماعی و پرداخت شخصیت‌های چندبعدی را در آثار رومن گاری دید اما در «لیدی ال،» عنصر روایت تاریخی و نقد اشرافیت برجسته‌تر است.