یادداشت Hannaneh Sadat Khatamian

        این کتاب بهترین کتابی بود که درباره‌ی کره شمالی خواندم.
علتش هم امید و هوش و قدرت ذهنی شخصیت اصلی داستان است که واقعا خواننده را مجذوب خود می‌کند.
او در هر شرایطی به فکر بهترشدن یا حداقل حفظ جایگاه کنونی اش بود و کارهای احمقانه نمی‌کرد و آخر سر هم همین زکاوتش نجاتش داد.
این کتاب در مقایسه با کتاب هایی که مربوط به فرار از کره شمالی می‌شود یک ویژگی خاص داشت آن هم این بود که شخصیت اصلی داستان و خانواده اش از دنیای بسیار متفاوت با کره شمالی مطلع بودند و اتفاقا در آن دنیا زندگی کرده بودند. به نظرم این از همه چیز باید سخت تر باشد که تو بدانی و تجربه کرده باشی ولی ازش محروم باشی.
تا زمانی که مزه‌ی یک لذت را نچشیده ای از سرخوشی ای که می‌تواند تو را در بر بگیرد خبری نداری! اما وقتی که تجربه کردی و لذت بردی دیگر چگونه میتوانی فراموشش کنی و تظاهر کنی که ازش بی‌خبری؟