یادداشت

        خیلی دوست داشتم ببینم منصور ضابطیان از کشوری که خیلی‌ از ایرانی‌ها مسافرش بوده اند چگونه می‌نویسد که تکراری نباشد؟
این بار آدم‌ها برگ برنده سفرنامه بودند و چند لوکیشن ناشناخته و مقایسه‌هایی بین فرهنگ و زبان ایرانی و ترکی.
درست است که مثل سفرنامه‌های دیگرش هیجان‌انگیز و شگفت‌آور نبود اما ارزش خواندن داشت و مثل همیشه کیف کردم.

منصور ضابطیان از آدم‌هایی است که دوست دارم ببینمش و پای حرف‌هایش بنشینم، بنظرم حرف‌هایش از کتاب‌هایش شگفت‌انگیز تر باشد. این را مینویسم اینجا. به قول خودش اگر چیزی را عمیقا بخواهی دنیا راه رسیدن به آن را برایت هموار می‌کند.