یادداشت پیمان قیصری

        همسایه‌ها رمانی اجتماعی با خط اصلی مبارزه‌ست. احمد محمود با بیانی شیوا و روان چندین سال از زندگی یک نوجوان رو به تصویر می‌کشه. خالد در حال دست و پنجه نرم کردن با بلوغ در خانه‌ای اجاره‌ای با همسایه‌هایی زندگی می‌کنه که هر کدوم داستان خودشون رو دارند اما در یک چیز مشترکند، فقر. شروع داستان با کتک خوردن بلور خانوم توسط امان آقا شروع میشه، خالد، شخصیت اصلی و راوی داستان جوری این ماجرا رو تعریف می‌کنه که مشخصه این قضیه‌ی کتک خوردن نه اولین باره و نه آخرین بار خواهد بود. در هیاهوی ملی شدن صنعت نفت، شور جوانی خالد از قضایای جنسی و حشر و نشر با بلور خانوم شروع میشه تا به رفقایی با سیبیل زیبا و اعلامیه و شب‌نامه میرسه و در نهایت زندان.ه

پ.ن: من نمیتونم برای این مبارزان خیلی ذوق کنم، این دوستان با سیبیل زیبا هر جا روی کار اومدن دو برابر ظالم قبلی ظلم کردند، آب من با اینا تو یک جوی نمیره

قسمتی از متن کتاب: «اگه عمامه‌ی آخوند رو بدزدی که زیرشلوارش کنی، مشمول ماده‌ی ۱۲۷ میشی. آخه آخوند از ابنیه و آثار مذهبیه.... عمامه‌ی آخوند از آثار مذهبیه اما کون پتی تو که احتیاج به شلوار داره چی؟»