یادداشت محمدامین رنجبری

        خدا رحمت کند سعید تشکری را.
برای اولین بار بود که زندگانی ۴ نائب خاص حضرت را در دوران غیبت صغرا مطالعه میکردم.
تا به الان که ۲۶ بهار از خداوند توفیق حیات را گرفته ام؛ هیچ شناختی نسبت به این بزرگان نداشتم. الحمدلله به برکت قلم ایشان مقداری آشنایی شکل گرفت.
قلم نویسنده و زاویه‌ی دیدش را دوست داشتم، به مانند سایر نوشته هایش جذاب و گیرا بود.
کتاب را نمی توانید پس از شروع کردن زمین بگذارید! مگر آنکه به پایانش برسانید.
صلواتی هدیه‌ی روح مبارک او بفرمایید.