یادداشت یلدا یزدانی

        شیر نشو... 
راستش دلم می‌خواست من این کتاب را نوشته بودم، بس که در عین داستان گویی، در عین وفاداری به فرم درست و صحیح، بلد بود روضه بخواند. بلد بود اشک بگیرد... 
کتاب گروه سنی ندارد، از نوجوان تا پیر هرکسی که عاشق حسین. ع باشد می‌تواند بخواند و دلش سبک شود. 
یک ستاره کم کردم محض  پایان بندی دو فصل آخر. داستان به گمانم بعد از تعزیه از بسامد افتاده بود و نویسنده تلاش کرده بود آن دو فصل انتهایی را هرطور شده جا بدهد. 
کاش توی زندگی همه چیز آخر به «شدن» می‌رسید، اما رسمش  بر «نشدن» است... 
به هرحال امان از این کتاب... بینهایت دوستش داشتم. امان از آن تعزیه... چقدر آقای قیصری داستان را با همه مختصاتش می‌شناسند، امان از تصویرهای توی تعزیه.