یادداشت محبوبه طاهری

        هنگامی که یک رمان عاشقانه یا شعر عاشقانه می‌خوانیم، به مشکلات و کشمکش‌هایی که در زندگی مشترک اتفاق می‌افتد اشاره‌ای نشده است. ما اغلب در رمان‌های کلاسیک، فیلم ها و هزاران اثر هنری و ادبی با رنجی که عاشق از نرسیدن به معشوق می‌بَرَد، روبرو می‌شویم. در کمتر کتابی گفته می‌شود که عاشق و معشوق وقتی به هم می‌رسند چه اتفاقی می‌افتد. این کتاب قرار است رابطه را پس از رسیدن به معشوق نشان دهد. آنجایی که مصائب عشق آغاز می‌شود. دو نفر که پس از عشقی آتشین به هم رسیده‌اند و اکنون با فراز و نشیب‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. نویسندۀ کتاب سعی دارد با واقعی‌گرایی، عاشقانه‌ها را آموزش دهد. واقعیت‌های عشق، محکم به صورتمان سیلی می‌زند و ما متوجه نگاه احمقانه خود به عشق می‌شویم. این کتابی است که هر کسی باید پیش از شروع رابطه بخواند و پس از خواندن این کتاب "تصمیم" بگیرد همچنان در دوران پررنگ مجردی بماند و یا در یک رابطه با رنج ماندگار شود؛ چرا که متوجه می‌شود بسیاری از گرفتاری‌هایش ربطی به شریک زندگی‌اش ندارند. این کتاب ما را با واقعیت‌های شک انداز یا هولناک از مصائب عشق آشنا می‌کند.
مشکلات بدین دلیل آغاز می‌شوند که برخلاف تمام آمارهای موجود، ما درباره عشق و نتیجه آن مثل همیشه خوشبین هستیم و به نظر می‌رسد هیچ اطلاعاتی قادر نخواهد بود اعتقادمان را راجع به عشق تغییر دهد و ما را به خود آورد. الگوی ما از عشقِ کامل و بی نقص، از جانفشانی‌های پدر و مادران‌مان در زمان کودکی برداشته می‌شود که در روابط بزرگسالی‌مان به درستی معنی نمی‌شود و انطباق پیدا نمی‌کند. عشقی که از پدر و مادرمان دریافت می کنیم هرگز مدلی علمی و کارآمد برای تجربۀ عشقیِ آینده‌مان نخواهد بود و این دلیل بسیار مهم است، چون ما در آن زمان صرفاً کودک بودیم اما اکنون بزرگسال هستیم. یعنی نوعی دوگانگی. البته با چندین پیامد مهم.
نویسنده کاملا این دغدغه‌ها را توضیح می‌دهد: من به یک هیولا تبدیل شده ام، آنها آنطور که در ابتدا به نظر می‌رسیدند نیستند، ای کاش هنوز مجرد بودم، قرار بود همه چیز بهتر از این ها باشد، من در رابطه خیلی تنها مانده ام و...
اگر ما واقعگراییِ عاشقانه را با اطمینان از این که عشق برای ما چالش برانگیز خواهد بود پیروی کنیم، مسلماً رفتاری عاقلانه‌تر خواهیم داشت. واقع‌گرایی عاشقانه، دشمن عشق محسوب نمی‌شود بلکه نگرشی است که در طولانی مدت بیشترین تاثیر را در نجات و بهبود روابط‌مان خواهد داشت. همین که ما ماهیت واقعی عشق را درک کنیم، غم و اندوه‌ها از تلقی بدبختی‌، به حقیقت زندگی تبدیل می‌شوند.