یادداشت سهیلا

        رمان "دعبل و زلفا" اثر مظفر سالاری، داستانی تاریخی و عاشقانه است که به زندگی دعبل خزاعی، شاعر چیره‌دست و شیعه، در زمان امام کاظم و امام رضا می‌پردازد. دعبل در بغداد زندگی می‌کند و سپس به خوزستان می‌رود. این اثر نه تنها روایتگر عشق عمیق دعبل به زلفا است، بلکه به بررسی اوضاع حکومت هارون و عباسیان و وضعیت جامعه نیز می‌پردازد. 🌹

در این رمان، دعبل با نثری زیبا و شاعرانه، قصیده‌ای صد بیتی به نام "تائیه" را در وصف اهل بیت و فضائل و مصیبت‌هایی که بر آن‌ها رفته، سروده است. او این شعر را در مرو و نزد امام رضا می‌خواند و حضرت به تمجید او می‌پردازد. همچنین، دو بیت دیگر نیز در مورد سوریه به شعر دعبل اضافه می‌شود. ✨

بخشی از تائیه دعبل. دو بیت آخر را امام رضا(ع) به شعر افزوده است:

أَ فَاطِمُ لَوْ خِلْتِ الْحُسَيْنَ مُجَدَّلا
وَ قَدْ مَاتَ عَطْشَاناً بِشَطِّ فُرَات‏
إِذاً لَلَطَمْتِ الْخَدَّ فَاطِمُ عِنْدَه‏
وَ أَجْرَيْتِ دَمْعَ الْعَيْنِ فِي الْوَجَنَات
أَ فَاطِمُ قُومِي يَا ابْنَةَ الْخَيْرِ فَانْدُبِي
نُجُومُ سَمَاوَاتٍ بِأَرْضِ فَلَاة
قُبُورٌ بِكُوفَانَ وَ أُخْرَى بِطَيْبَة
وَ أُخْرَى بِفَخٍّ نَالَهَا صَلَوَات‏
وَ أُخْرَى بِأَرْضِ الْجَوْزَجَانِ مَحَلُّهَا
وَ قَبْرٌ بِبَاخَمْرَى لَدَى الْغُرُبَات‏
وَ قَبْرٌ بِبَغْدَادٍ لِنَفْسٍ زَكِيَّة
تَضَمَّنَهَا الرَّحْمَنُ فِي الْغُرُفَات‏
وَ قَبْرٌ بِطُوسٍ يَا لَهَا مِنْ مُصِيبَةٍ
أَلَحَّتْ عَلَى الْأَحْشَاءِ بِالزَّفَرَاتِ‏
إِلَى الْحَشْرِ حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ قَائِماً
يُفَرِّجُ عَنَّا الْغَمَّ وَ الْكُرُبَات

سبک نوشتاری مظفر سالاری به خوبی احساسات و چالش‌های انسانی را به تصویر می‌کشد و خواننده را به دنیای عاطفی و تاریخی داستان می‌برد. این رمان با توصیف‌های دقیق و هنرمندانه، نه تنها خواندن را لذت‌بخش می‌کند، بلکه پیام‌های عمیق‌تری از عشق، وفاداری و مبارزه با مشکلات زندگی را در ذهن خواننده باقی می‌گذارد. 💖


"دعبل و زلفا" یکی از بهترین رمان‌هایی است که می‌توان در آن عشق و تاریخ را در هم آمیخت و از زیبایی‌های ادبیات معاصر ایران لذت برد. 


"محل دفن دعبل خزاعی در شوش، خوزستان واقع شده است."