یادداشت روشنا

        خوندن این کتاب مثل حرف زدن با یه دوست بود. مثل بعضی شبا که بیدار می‌مونیم، نیمه‌شب گذشته، ماسک‌هایی که در جامعه به صورت داریم برداشته شده و زمان حرف‌های عمیق و بی‌تکلف رسیده.

گاپنیک از یه موضوع روزمره مثل رستوران رفتن شروع می‌کنه، یه کم با موضوع و مخاطب شوخی می‌کنه و بعد همین‌طور میگه و میگه و در نهایت ربطش میده به یه مسئله‌ی همیشگی و بزرگ فکری بشر. و یه جمله‌ای میگه که به فکر فرو میری و چند بار می‌خونیش.
به این فکر می‌کنم که من از خوندن تاریخ، فلسفه، جغرافیا و چیزای دیگه، چی میخوام؟ دقیقاً همین که بتونم درباره‌ی مسائل زندگی عمیق فکر کنم و سطحی ازشون رد نشم و گاپنیک چنین تجربه‌ای رو به آدم میده.

جستار ژانر جدیدیه که کشف کردم و فعلاً که یکی از بهترینا شده برام.
تو گزارش پیش‌رفت‌هام درمورد هر جستار هم یه چیزایی نوشتم. برای این که دقیق‌تر بدونید هر کدوم در چه موضوعیه، می‌تونید اونا رو هم بخونید :)