به قولِ گرِی جان: تولستوی، خیلی ماهرانه مفاهیم فلسفی رو جوری در کتاب جا داده که به هیچ وجه شباهتی به مقاله پیدا نکنه. شما صرفا با یه داستان مواجهید.
میشه گفت شخصیتِ ایوان ایلیچ، در تمام طول داستان، جوری که نه خودش بفهمه و نه ما، معنا رو در زندگیش جستجو می‌کنه و دنبالِ هدفه.
