یادداشت عارفه سادات حق‌گو

        یادم هست وقت خواندنِ لهوف لحنِ به ترجمه آلوده کتاب حوصله‌ام را سر بُرده بود! این را پیشتر و بعدتر هم با کتابهایی از این دست چشیده بودم و هربار شور مقتل‌خوانی در سرم خوابیده بود... 

"آه" ولی فرق داشت! اینجا با ترجمه طرف نیستید! در "آه" با زبانی شیرین و لحنی گویا و نثری روان و روایتی بر خطِ زمان استوار مواجهید. 
"آه" را سخت بشود زمین گذاشت...