یادداشت Sepehr Karimi

        فلسفیدن اون هم برای هفتصد صفحه چیزی نیست که در تئوری بتونه توی رمان جذاب و خوندنی بشه. مخصوصا داستانی که پره از مونولوگ‌ها و سخنرانی‌های طولانی شخصیت‌هایی که ادعاشون سر به فلک می‌کشه. اما توماس مان تونست منو راضی کنه که این کار ممکنه.
شخصیت‌های جذاب و عمیق، اتفاق‌هایی که روی مرز واقعیت و جادو قرار می‌گیرن و فضای شگفت‌انگیز کتاب، برای من بسیار خوندنی بودن.