یادداشت سارا عظیمی

        رمان عامه‌پسند را می‌توان یکی از تجربه‌های منحصربه‌فرد بوکوفسکی در تلفیق طنز سیاه، فانتزی سوررئال و سبک نوآر دانست. اثری نسبتاً کوتاه اما با ریتمی پویا و معمایی که خواننده را تا پایان درگیر می‌سازد.

یکی از نقاط قوت این اثر برای من، پایان غیرقابل پیش‌بینی آن بود؛ داستان با روندی جذاب پیش می‌رود و از آن‌جایی که مرز میان واقعیت و خیال در آن مدام جابه‌جا می‌شود، پیش‌بینی مسیر نهایی چندان ساده نیست. این حس تعلیق مداوم، یکی از ویژگی‌های مثبت کتاب به شمار می‌رود.

از سوی دیگر، شخصیت کارآگاه بلان با وجود جاه‌طلبی و نقش اصلی خود، در لایه‌های زیرین شخصیتی‌اش بسیار انسانی، معمولی و حتی شکست‌خورده ظاهر می‌شود. همین عدم اغراق در پرداخت شخصیت، او را به کاراکتری باورپذیر و خاص تبدیل کرده که به‌سادگی در ذهن مخاطب باقی می‌ماند.

در نهایت باید بگویم اگرچه ساختار داستان و فضای نوآر فانتزی آن را قابل‌توجه می‌دانم، اما همچون دیگر آثار فانتزی، در آن عمق روانی یا فلسفی خاصی نیافتم که بتواند از سطح سرگرمی فراتر رود—البته این صرفاً برداشت شخصی من از سبک است.