یادداشت نجمه فرقانی

        نمی دانم چرا زبان و بیان نویسنده به خصوص جاهایی که به نظر می آید می خواسته چاشنی طنز هم داشته باشد اصلا دلنشین از آب درنیامده. نویسنده بی آن که پیشینه ای از فعالیت های خودش به خواننده بدهد روایت را شروع می کند و رگباری از آدم هایی اسم به میان می‌آید که نویسنده آن ها را می شناسد ولی خواننده نه. غرغرهای مداوم راوی هم حس بدی به خواننده منتقل می کند. در کل دو سه پاراگراف ارزشمند از کتاب برایم ماحصل این کتاب است