یادداشت طاها ربانی

        درباره‌ی این کتاب یک نفر دیگر به نام فیلیپ د پاویا در همین گودریدز ریویوی خیلی خوبی نوشته که توصیه می‌کنم بخونید. نکات جالبترش را تکرار می‌کنم. یکی اینکه حدس می‌زنه این کتاب کار گوست‌رایتر باشه، یا نویسنده‌ی پشت‌پرده‌ای داشته باشه. دوم اینکه روایتی که استراو می‌ده تا جاهایی که به بررسی قضایای تاریخی می‌پردازه خیلی به‌نفع ایرانه و با روایت ما از تاریخ کاملاً هماهنگه. فیلیپ می‌گه برای آدم شاخصی در حد استراو و در این زمانه‌ی اینترنت که منابع برای همه در دسترسه، ارائه‌ی روایتی جایگزین می‌تونسته باعث آبروریزی بشه. این را از تغییر محسوس لحن کتاب، وقتی که به قضایای برجام می‌رسه، می‌شه فهمید. درحالی‌که کتاب در قسمت‌های تاریخی نگاهی حتی ضدامپریالیستی داره، وقتی به مذاکرات می‌رسه، یعنی جایی که دیگر مطالب مال خود جک استراو می‌شه، دیگه اون حالت ضدامپریالیستی را کمتر داره و لحن «اینگیلیسی‌ها»ی روباه‌صفت را پیدا می‌کنه. این نکته درباره‌ی روایتی هم که از جنگ افغانستان و به‌خصوص عراق می‌ده و سکوتی که درباره‌ی جنگ لیبی می‌کنه (با اینکه جاهایی اسم ایران و لیبی را کنار هم میاره) مشهوده. در آخر، همون‌طور که فیلیپ می‌گه، کتاب برای پیداکردن تصویری کلی از تاریخ دویست‌ساله‌ی اخیر مناسبه، ولی در جزئیات نمی‌شه روی اون تکیه کرد، چون تکیه‌اش یا روی منابع دست‌دومه یا منبعی ارائه نمی‌کنه. درواقع، «کار کار انگلیسی‌ها است» روایتی خوش‌خوان و عامه‌پسند (بدون بار منفی) است که می‌شه در عرض دو سه روز تمومش کرد، کاری که خودم هم کردم.