یادداشت فاطمه سادات مظلومی

        من داستانهای نویسندگان عرب و ترک را دوست دارم چون داستانهایشان برایم ملموس است و چیزی که به عنوان روایتی از زندگی ارائه میکنند برایم قابل پذیرش طبیعی است که در این میان نوشته های نجيب محفوظ به عنوان اولین نویسنده ای که نوبل ادبیات را برای خاورمیانه به دست آورد برایم بسیار خواندنی باشند اما راستش شادی های گنبد اولین کتابی است که از او خواندم

کتاب را محمد سعید دهیمی نژاد ترجمه و نشر ستاک در ۱۴۰ صفحه به چاپ رسانده است.

نمیدانم اثر ترجمه بود یا خود قصه پر پیچ شروع شده بود که باعث شد چند صفحه طول بکشد تا بفهمم سبک و نوع نگارش چگونه است اما هر چه جلو رفت داستان جذاب تر شد.

کتاب در ۴ فصل و از زبان ۳ نفر روایت میشود؛ روایتهایی متفاوت از یک اتفاق واحد داستان کتاب در مورد یک گروه تئاتر است که باید نمایشنامه ای را بازی کنند که بر اساس اشتباهات زندگی واقعیشان نوشته شده و در این میان تفاوت نگاهها به هر اتفاق جالب است.

کتاب "شادی‌های گنبد" ، کتاب متفاوتی بود و آن بخش تخیلی ذهنم که معمولا دلش میخواهد خودش را جای شخصیت مقابل هر رابطه بگذارد را حسابی سر کیف آورد.