یادداشت حیدر عبداله زاده

        «جنایت و مکافات» نبردی‌ست درونی؛ نه فقط بین خوبی و بدی، بلکه میان انسان و خدای درون خودش.
راسكولنيكف، دانشجوی فقیر، در توهمی فلسفی، خود را مجاز می‌داند که یک انسان "بی‌ارزش" را بکشد تا نجات‌بخش دیگران شود؛ اما پس از آن، نه تنها جهان، بلکه وجدان خودش او را محاکمه می‌کند.
داستایفسکی با نگاهی روان‌شناسانه و عمیق، نشان می‌دهد که هیچ جنایتی بی‌مکافات نمی‌ماند — مکافاتش شاید نه در دادگاه، که در تپش بی‌امان روح است.
و سرانجام، امید و ایمان در قالب سونیای پاک، راستی و عشق را به راسکولنیکف بازمی‌گرداند.