یادداشت پرستو خلیلی

        من تاحالا چیزی از آلیس مونرو نخونده بودم. خیلی وقت بود این کتاب توی کتابخونه م خاک می‌خورد و ایندفعه همین که شروعش کردم، ولش نکردم وهمه شو خوندم :)

داستانهاش سنگین نیست، ولی یه ذره فکر کردن لازم داره، خیلی سریع نمیتونی سوییچ کنی به داستان بعدی. توی این کتاب 3تا از داستان‌هاش هست و من هرسه تاشون رو دوست داشتم.
محور اصلی داستان های آلیس زن‌ها هستند.
.زندگی‌هاشون رو توصیف میکنه، خودشون رو توصیف میکنه، از قدرت‌ها و ضعف‌هاشون صحبت میکنه، از گذشته‌ای که داشتن و آینده ای که میخوان بسازن
به اونا قدرت انجام کارهایی عجیب غریب میده، بهشون قدرت میده ولی اون قدرت توسط خوده زن‌ها از بین میره.
به نظرم مردهای داستان آلیس مونرو فقط هستند که باشند، چون بدون مردهای داستان زندگی زن‌های توی داستا قشنگ تر میشد. 

 پ.ن: نشر نیلوفر یه هیمن کتاب رو به نام "فرار" ترجمه کرده ولی داستان‌هاش زیادتره. من ترجمه نشر افق قابل قبول بود ولی عالی نبود.