یادداشت مانی فارسی

        نیم ساعتی شده و مغزم هنوز قفله از این پی‌رنگ جذاب! آخه چی شد که این شد؟ کرک و پری برام نمونده. دارم ‌ فکر می‌کنم دلیلی داشته باشم ۵ بهش ندم اما پیدا نمی‌کنم!
قلم ساده و روونی که شاید پسند ی سری‌ها نباشه اما از نظر من همین سادگی باعث جذابیتش شده. داستان هرچی پیش‌تر میره بیش‌تر می‌کشونه تو رو سمت خودش و از یه جایی به بعد دیگه شاید حتی نتونی زمین بذاریش!
از پایان هم نگم که حرف زدن درموردش فقط باعث لو رفتن داستان میشه! فقط می‌دونم که یک ذرههه هم به همچین چیزی فکر نمی‌کردم! فقط یک کلام به نویسنده:
«تو چُنین خوب چرایی؟»