یادداشت مسعود زمانی فر

ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر
        کتاب جذاب و خواندنی بود 
مخصوصا که. از فضای مشاوره وارد شده بود 
دو قسمت ش برای من جذاب و  تأمل برانگیز بود 
۱. جمله ای که مادر برادلی می گوید :
«با هرکاری که به پسرم کمک کند موافقم»

چند درصد از والدین امروز در ابتدای هر گفت و گویی که درباره فرزندان آنها رد و بدل می شود این جمله را می گویند و شروع به جر و بحث با معلم یا مشاور نمی کنند که شما به فرزند ما انگ و برچسب زده اید و تربیت ما را زیر سوال برده اید ؟

۲. این کتاب نقش یک معلم، مشاور و با هر چیز دیگر که حالت الگو را داشته باشد به خوبی نشان می‌دهد. مخصوصا در سنین کودکی و دوران تحصیلی دبستان که برادلی در آن قرار داشت.
 مشخص بود او فکر نمی کند که چرا این رفتار درست و مطلوب یا بد و نامطلوب است، صرفا به این جهت که الگوی مهربان و خوش برخورد من آنگونه رفتار می کند و آنرا می پسندد، من نیز همان کار و رفتار را انجام می دهم .
این کار معلم ها را هم بسیار ارزشمند و شیرین می کند و هم تبدیل به یک امر سخت که دریابند کوچکترین تصمیمات و رفتار آنها چه تاثیری بر دنیای کودکان خواهد گذاشت 


      
465

25

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.