یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

        بعضی کتاب‌ها رزق چرخیدن توی کتاب‌فروشی‌هاست. «سرگذشت یک سار» را وقتی توی قفسه کتابفروشی اتفاقی دیدم، ورقی زدم. قیمتش هم اندازه یک آدامس با طعم توت‌فرنگی بود. خریدم. امروز که می‌خواندمش با خودم گفتم چقدر می‌شود در با استفاده از حیوانات با زبانی نیمه‌جدی حرف‌های مهم زد که ماندگار هم شد. مثل قلعه‌ حیوانات که بنظرم تا عمر دارم فراموش نمی‌کنم.
این داستان نیمه‌بلند از زبان پرندگان برای منِ زیست جانوری با محوریت پرندگان خوانده، دوست‌داشتنی بود.
و اینکه سپیده‌باوران(انتشاراتی کتاب) معرفی و نقدی نویسنده و اثر را تهِ کتاب آورده بود نکته مثبت کتاب بود. انتهای داستان نقد خواندن این اجازه را به خواننده می‌دهد که درباره داستانی که خوانده کمی فکر کند.