یادداشت

        یه ذره برام خسته کننده بود اما دوسش داشتم. از نظر روانکاوی و نقد روانشناسانه واقعا کتاب خوبیه.محور اصلی داستان ها تقلیده.تقلید و آینه تو همه ی داستان ها نقش اساسی رو داره.انگار که نویسنده سعی کرده آدمی رو با وجود خودش روبرو کنه.داستان سوم یعنی "تست روان شناسی" کپی بدون تغییر جنایت و مکافات هستش و انگار که نقطه ی عطف کتاب هستش.وقتی خوندمش تعجب کردم که یعنی چی! حتی توصیف خیابون ها هم جوریه که انگار روسیه رو داریم میبینیم.توی داستان های بعدی متوجه قضیه شدم که چرا! نویسنده توی داستان جنایات مرموز که عنوان کتاب هم وام گرفته از این داستانه،کامل اندیشه ی نویسنده رو برامون روشن میکنه.خلاصه که نویسنده خیلی خوب تونسته مسائل روانکاوانه رو برامون به تصویر بکشه.
از خوندنش لذت ببرید و اگر دنبال داستان های خیلی جنایی میگردین(طبق تصورتون از رانپو) بدانید و اگاه باشید که زیاد راضیتون نمیکنه.
عنوان کتاب به انگلیسی Japanese tales of mystery & imagination هستش.همین برهانی است برای اینکه از کلمه ی imagination استنباط کنیم داستان ها طبق تصویر ذهنی جلو میره و آینه هم وسیله ای است برای تصویر ها و تقلیدی که انسان ها از خودشون درون این تصویر میبینن.