یادداشت مطهره شفقتی

        کتابِ بیگانه‌ی آلبر کامو را که خریدم، ورق که زدم، حدودا ۱۱۲ صفحه داشت.
برای منی که کتابخانه‌ام پر بود از کتاب های قطور، این حجم از کتاب، چیز ناچیزی بود!
چون مشغول گوش دادن به کتابی صوتی بودم و هم زمان در عالم هپروت هم به سر می‌بردم، خواندنش برایم دو روز به طول انجامید...
وقتی تمام شد، کتاب را مقابلم گرفتم و در کمال ناباوری چندباری پشت و رویش را با دقت نگاه کردم! 
کتاب قطور تر و چاق تر شده بود، نه اینکه اینگونه دیده شود، واقعا تپل تر شده بود. گویی یک پرس کباب همراه با نوشابه‌ی کوکا به او داده باشند و حالا نمی‌توانست از جایش برخیزد.
گویی بعد از‌خواندنش چیزی‌میان صفحاتش جا مانده بود، چیزی از جنسِ صدا، افکار و احساسات.