یادداشت روباه شنی

        همه فکر می‌کنند تمساح یک حیوان خطرناک است که در زیر خزه‌ها و گل‌ولای رودخانه‌ها پنهان می‌شود تا به شکارش حمله کند. شاید تمساح‌های جاهای دیگر دنیا این‌طور باشند، اما تمساح ایرانی که گاندو صدایش می‌کنند، این‌طور نیست. گاندو یک تمساح خجالتی است که اگر در کنار یک رودخانه زندگی کند، یعنی آن آب تمیز است. اگر هم کسی کاری به کارش نداشته باشد، برای خودش می‌خزد یک گوشه و زندگی‌اش را می‌کند. این را نویسنده‌ی داستان‌پرداز نمی‌گوید؛ کارشناسان محیط زیست و اهالی استان سیستان و بلوچستان که زیستگاه طبیعی تمساح ایرانی است، می‌گویند.
وقتی قرار بود کتابی با موضوع محیط زیست ایران و حیوانات در معرض انقراض کشورمان بنویسم، با کمال تأسف گزینه‌های زیادی برای انتخاب به‌عنوان شخصیت اصلی داستان داشتم. اما چیزهایی که درباره‌ی تمساح ایرانی خواندم و شنیدم باعث شد گاندو بشود شخصیت اصلی کتاب.
نوشتن این کتاب به سه دلیل سخت بود. اولی‌اش این‌که به جای نوشتن فصل به فصل، تصمیم گرفتم پیامک به پیامک و ایمیل به ایمیل بنویسم. برای همین کلی نوشتم و پاک کردم، نوشتم و پاک کردم تا داستان شد این چیزی که الان هست. یک سختی مهم‌تر هم داشت؛ آن هم این‌که من نویسنده بودم، اما متخصص محیط زیست نبودم. کلی تحقیق کردم اما کافی نبود. برای همین از یک متخصص محیط زیست کمک گرفتم. و سختی آخر تصویرگری بود. نامه‌های گاندو پنج تصویرگر عوض کرد تا بالاخره صاحب تصاویری شد که الان دارد؛ چون کشیدن تصاویر شخصیت‌هایی که به حیوانات واقعی موجود در محیط زیست شبیه باشند، کمی سخت بود.
من کتاب‌های زیادی برای کودکان و نوجوانان نوشته‌ام اما نامه‌های گاندو را بیشتر از بقیه‌ی کتاب‌هایم دوست دارم چون درباره‌ی عزیزترین و باارزش‌ترین چیزهایی است که من دارم؛ یعنی ایران و بچه‌های ایران!

معصومه یزدانی

(برای رعایت اصل بی‌طرفی، معرفی تمام آثار فهرست کوتاه به نویسندگان و ناشران کتاب‌ها سپرده شده است و روباه شنی، تنها منتشرکننده این محتواست.)