یادداشت فائزه جهانبخشی

        بریت ماری شخصیت عجیبی بود برام اگر  هنوز ۱۵ ساله بودم اگر هنوز دچار این وسواس خورنده و دنبال نکردن چیز هایی که براشون آرزو داشتم به جونم نیوفتاده بود.
بریت ماری یه غریبه ی آشنا بود برای من ۲۵ ساله.
فکر کردن بهش ترسناکه اما انگار آدم از جایی دچار میشه به این سبک زندگی.
به اینکه احتیاج بقیه ارجح به احتیاجات خودت باشه.
جدای نظر بالا
کتاب قشنگی بود اما روند اول کتاب کند و یکم حوصله سر بر بود من شاید یکسال طول کشید تا تمومش کنم چون خیلی خیلی کم جذبم میکرد اوایلش.
تقریبا مثل مردی به نام اوه داستان از صفحاتِ بعد از نصف کتاب جالب میشه.
و اینکه من خودم رو مجبورررررر کردم که تمومش کنم.
میدونی مثل یه طلسم بود انگار که چون این بود زیاد نمیتونستم سمت کتابای دیگه برم.
خلاصه که تموم شد ،کتاب دیگه ای که این وضعیت و داره آنا کارنیناست برام‌.
برم خودمو مجبور کنم که اونم تموم کنم😄