یادداشت Fatemeh Hosseinzadeh

        

بعضی کتاب‌ها رو که می‌خونی، انگار یه‌دفعه پرت می‌شی وسط خاطره‌ای که نه کاملاً مال توئه، نه کاملاً بی‌ربطه… «بار دیگر، شهری که دوست می‌داشتم» دقیقاً همین‌طوریه. 📖🥹

نثر نادر ابراهیمی پر از حس و تصویر و صداست؛ انگار واژه‌هاش نفس می‌کشن، درد می‌کشن، عاشق می‌شن... داستان، روایتِ دلتنگی‌ و عشقیه که نه می‌تونی ازش فرار کنی، نه فراموشش کنی.🥲

این کتاب برای وقتیه که دلت هوای سکوت کرده… هوای چیزی که تموم شده ولی تموم نشده. برای وقتایی که نمی‌خوای جواب بگیری، فقط می‌خوای کسی حرف دلتو نوشته باشه. 📜🖊