یادداشت سمیرا علی‌اصغری

        ✍🏼 نشان‌کرده رو به چند دلیل دوست داشتم؛

اول؛ زنانگی. روایت نفس‌گیرِ زن بودن و زنانه خیال بافتن و مثل یک زن زیستن.

دو؛ راوی سوم شخص که ظاهراً محدود به ذهن «خوبناز» بود ولی با لحن خودِ او حرف می‌زد، عجیب‌تر و جذاب‌تر اینکه قابل‌اعتماد نبود؛ جورِ تازه‌ای.

سه؛ نثر. نثر. نثر! خودمانی، روان، پراحساس و بی‌تکلف، خاص، دارای سبک، منظم و شیرین.

چهار؛ کشش داستان و پایان‌بندی متفاوتش.

من اولین بارم بود از قلم بلقیس سلیمانی خوندم، تجربۀ خوبی بود.