یادداشت بردیا طهماسبی

        همین دیروز بود که یکی در میون نامه‌هاشو با رفیقم خوندیم و واقعا لذت بردم!
توی نامه‌هایی که از زبون پدرو به ریمیدیوس(معشوقه‌اش) نوشته، طنز تلخ اجتماع اون سال سانتیاگو رو روایت می‌کنه نویسنده. در سادگی پدرو(یه آدم روستایی) کنایه‌های زیادی به جامعه‌ی دیکتاتوری اون زمان رو میشه دید و البته عشقی که از کلماتش به ریمیدیوس می‌باره...
در کل اگر کسی از کتاب دور شده باشه و بخواد با یه اثر کوتاه دوباره برگرده، واقعا این کتابو پیشنهاد می‌کنم