یادداشت 𝑴𝒂𝒔𝒐𝒖𝒎𝒆𝒉

                                       به نام خدا
اول بگم که زیاد رمان نمی خونم این کتاب هم به اصرار یکی از دوستانم خوندم که تقریبا یک سوم رمان هارو خورده . با اینکه تا صفحه ۱۳۰ کتاب خوندم اما پشیمون شدم زیرا محتوا داستان به درد سن کم نمی خوره و به نظرم کسی که کوری را میخونه باید تحمل  مسائل سنگین داستان رو داشته باشه و حد اقل سنش بیشتر از ۱۹ یا ۲۰ سال باشه که فکرش دچار مسائلی که اصلا به دردش نمی خوره گرفتار  نشه.
حالا چرا میگم  به درد سن کم نمی خوره چون که در داستان مسائل بدی گفته شده (🚨    🚨) که بهتره اصلا چیزی ازش نگم،  فقط این چیزایی که من تا ص ۱۳۰ خوندم حاصل ....... هستش بعدش که خلاصه ی کوتاهش را از دوستم شنیدم کاملا تصمیم گرفتم که کتاب رو بزارم کنار و تا به سن بیست و  بیشتر  نرسیدم به سراغش نرم. حالا دلیل دومی که میگم با سن کم به سراغش نرید این هست که <<میدونم چند بار اینو گفتم ولی بازم میگم>>محتوا داستان به طوری سنگین هست که یه بچه ی  ۱۰ یا ۱۵ ساله نمی تونه درک کنه که حالا چند تا زن و مرد کور می شوند و دولتشون، اونها را با هم به یک بیمارستان متروکه می بره که نه دستشویی و غذای درست حسابی داره نه فضای برای زندگی کردن .

نمی گم کتاب رو نخونید ، یه سنی کتابو بخونید که بتونید محتوا را بفهمید و درکش کنید.
پ ن ¹:‌‌‌‌ فعلا نمیتونم به کتاب ستاره بدم چون کتاب رو تا نصفه خوندم و خوب محتوا رو درک نکردم و همونی هم که درک کردم اصلا چیز خوبی نبوده.
پ ن² :شاید درآینده کتاب رو خوندم و یاداشتم رو ویرایش کردم.
🗣🗣