یادداشت ماهان خلیلی

        "آدم‌هایی هستن که حتی پست‌تر از آدمکش‌هان؛ آدم‌هایی که دیگران رو وادار می‌کنن دست به جنایت و آدم‌کشی بزنن، آدم‌هایی که ذاتاً جنایتکار و آدم‌کش نیستن." 

نمایش‌نامه‌ای در پنج پرده.
اوج هنرنمایی آلبر کامو در خلق یک نمایش‌نامه برای من.
برگرفته از واقعه‌ای تاریخی هستش که تمام شخصیت های داستان،همون نام اصلی خودشون رو دارن.شخصیت‌هایی پخته،که واقعا واقعی هستن،نه صرفا کاراکترهایی شعاری‌.
بسیار باشکوه بود،تمام دیالوگ‌ها،حواث،همه‌چیز.
سوال های بسیار مهمی در طول نمایش‌نامه مطرح میشه که تامل کردن دربارشون امری ضروری ،بعد از خوندنشه.
دیگه ناتوانم برای بیشتر نوشتن.خودتون بخونید و بیاید دربارش بسیار صحبت و تامل کنیم.
بسیار لذت بردم.

"اگه می‌شد فقط برای یک ساعت رنج و بدبختیِ این دنیا رو از یاد برد، و دل رو به دل سپرد که هرجا می‌خواد بره و تو رو با خودش ببره. یک ساعت، به هوای دل خود، یک ساعت و نه بیشتر. می‌تونی فکرش رو بکنی؟"