یادداشت امیرحسین شریفی

        به نظرم تکثیر تاسف انگیز پدربزرگ را نباید به چشم یه داستان خوند. فکر می‌کنم بیشتر شبیه مرثیه‌ای برای یک رویا باشه. 
شاید در وهله اول این طور به‌نظر بیاد که نادر ابراهیمی این کتاب را به عنوان بیاینه‌ای بلند علیه سرمایه‌داری نوشته. اما به نظرم نباید ماجرا رو به همین جا محدود کرد. 
خیلی حرف درباره این کتاب دارم ولی به همین نکته بسنده می‌کنم که هر کس درباره معنای زندگی دغدغه داره باید تکثیر تاسف انگیز پدربزرگ را بخونه. اون چیزی که این کتاب رو ارزشمند می‌کنه، تلاش برای پاسداری از انسان در برابر هر چیزی هست که انسانیت را تهدید می‌کنه.