چخوف در این داستان با رو راستی بی رحمانه ای به شما خواهد گفت که هیچ هنر نمی کنید اگر آدم عالی و روشنفکری باشید ، در حالی که هیچوقت روی زشت دنیا را ندیده اید . تنها زمانی آدم ارزشمند و قابل ستایشی خواهید بود که با لمس نیمه ی زشت و کثیف دنیا همچنان قشنگ و ستودنی باقی بمانید
