یادداشت شقایق خانجانی

        دیزی جونز از اون دسته شخصیتایی بود که هم می تونسای درکش کنی و هم می تونستی بخاطر تمام خطاهایی که در حق خودش کرد چشم دیدنشو نداشتی باشی.
اما با تمام فراز و نشیبای شخصیتیش، با تمام مشکلات و اعتیاد و بی اهمیت بودنش به مسائل مختلف یه جایی چشماتو باز میکنی و میبینی که برات مهمه خوشحال باشه. یه جا به خودت میای و میبینی تو صفحات وب دنبال عکسای قدیمیش، دنبال عکس گروه و حتی آهنگاشون می گردی، و میخوای بدونی هر کدوم در چه حالن، اصلا زنده ن هنوز؟
من واقعا داستانو دوست داشتم، و اینو از کسی می شنوید که کلا بیوگرافی دوست نداره.