یادداشت فهیمه پورمحمدی

        یادمه احتمالا گم شده ام رو که تموم کردم، از روی تخت بلند شدم، دویدم سمت اتاق برادرم، که  مصطفی! ببین چی پیدا کردم! همین الان باید بخونیش! بعدها به دست کم پنج نفر از دوستام امانت دادم که بخوننش.
هست یا نیست رو اوایل فروردین با همون اشتیاق خریدم. تا رسیدم خونه بازش کردم که بخونم، اما بعد از دو صفحه ولش کردم. نمی دونم چرا. دو سه بار دیگه هم چند صفحه از اولش خوندم و ولش کردم. تا دیشب که موفق شدم ادامه بدم.
کتاب خوبی بود. دقیقا تا صفحه ی 126 مطمئن بودم خیلی خوبه، از قبلی خیلی بهتره. تا صفحه ی 126 واقعا پنج ستاره کمش بود. اما بعد نظرم عوض شد. از صفحه ی 127 فقط خوب بود. خوب معمولی. البته هنوز هم دوسش دارم.

+ چقدر این آدم ها، این فضاها، این خانواده ها، این بچه ها برام غریبه اند.