یادداشت امیرعباس جعفری

        دست آخر معلم سرخانه ای که نوکری را انتخاب می کند دست کم برداشت اولیه این است که چه قدر این آقای معلم قمارباز است درحالی که به مادربزرگ هشدار می داد خودش در این واقعه گرفتار شد انسان می بیند کسانی که اشتباه می روند به آن ها هشدار می دهد گویا انسان مسیر دیگران را که می بیند پیش خود می گوید برای من که نیست من عظیم تر از این حرفام من بالاتر از این حرفام خودش را بالاتر و برتر می بیند اما دست آخر خودش وسط بلندی های پرتگاه است اما دیگر به سقوط انسانیت فکر نمی کند فقط به اینکه بتواند پرواز کند و بالا برود می نگرد و این مثل همان میز و چرخ فقط تکرار می شود دور می زند او نیاز به تایید شدن دارد اما تاییدی در کار نیست او فقط می خواهد یکبار ببرد اما هربار که می برد در فکر بردهای بیشتر است گویا ارضایی صورت نمی گیرد بله باید بدانیم آقای معلم قمارباز قهاری است