یادداشت امیرمهدی جلیلی

        بر خلاف نظراتی که در مورد این کتاب داده شده باید واقعیت گفته بشه . فضایی که داستان می‌سازه پر از غم، ناراحتی و اندوهه‌. واقعیت خودم خوندم کتاب رو ، حس غم و افسردگی می کردم و کتاب جوری بود که ذهن رو مجبور می‌کرد که کتاب رو رها نکنه  . به نظرم اگر آدم بخواد با تفکر این کتاب در مورد مرگ به زندگی نگاه کنه ، همه باید افسردگی بگیرن . در ضمن این کتاب دارای یه سری انحرافات اخلاقیه مخصوصا اخرای رمان. نمیدونم ساید خوانندگان این کتاب کدام ترجمه رو خواندند، اما کتابی که من خواندم کاملا به وضوح میشد دید که مترجم خیلی تلاش می‌کرد  داستان رو سانسور کنه ولی خب تا کجا سانسور، اگر قرار بود اون بخش کاملا سانسور میشد یک بخش کاملا باید حذف می شد .
نکته قابل توجه اینه که نویسنده با زیرکی تلاش می‌کرد خواننده رو به دو شخص اصلی علاقه مند کنه و در آخر عقایدش رو به مخاطب منتقل کنه تا ازش تاثیر بپذیرند. 
خلاصه انتقاد های زیادی به این کتاب دارم .من خودم اگر از داستان خبر داشتم چنین کتاب افتضاحی رو نمیخریدم.تبلیغات باعث شد اینو بخرم . من اصلا خواندن این کتاب رو (برخلاف اینکه برای قشر نوجوان نوشته شده) ، پیشنهاد نمی کنم مخصوصا قشر نوجوان ما . و همچنین دلیل اینکه در داخل نظرات می نویسند کتاب خیلی عالی بود رو درک نمی کنم و برام عجیبه .
امتیازم به این کتاب صفره.