یادداشت علیرضا فتاح

                وای این کتابه!!! 
این کتاب نقطۀ آغاز کار بازیگری تئاتر من بود و گمانم -با این که تجربۀ موفقی بود- آخرین تجربه‌ام هم. در مهدکودک ایمان شیراز (نزدیک پل حر) در حوالی سالهای ۷۴-۷۵. چند نوبت هم اجرا داشتیم گمانم. و بنده نقش سلیمان را ایفا میکردم و شاید از همان زمان بود که خواب‌آلودگی در من عمیق شد! به هرحال بازیگری سختی‌ها و آثاری دارد.
من نقش سلیمان را بازی می‌کردم و یکی از دخترهای خوشکل و بامزۀ کلاسمان هم نقش هدهد. عکس‌هایی از این هنرمندی تاریخی تا چند سال پیش در آلبوم‌های کودکی‌ام موجود بود، اما دربارۀ اینکه این اسناد تاریخی هنوز وجود دارند یا نه، در تحقیقات اولیه، هنوز به اطلاعات کافی‌ای برنخورده‌ایم.

خدا بیامرزد منوچهر احترامی را. اغراق نیست اگر بگویم بیشترین تاثیر را در خردسالی نسل ما نوشته‌های همو با نام گمشدۀ نویسنده‌شان داشتند.